In een recente uitspraak heeft de rechtbank Rotterdam een beslissing genomen in een zaak over letselschade van een ten tijde van het ongeval 10 jarige jongen. Een man die op zijn tiende verjaardag ernstig hoofdletsel opliep in een speeltuin heeft na 15 jaar duidelijkheid gekregen over zijn verlies aan verdienvermogen. Dat is slechts een schadepost (het betrof een deelgeschil).
Het geval
De man liep als kind in 2009 ernstig hoofdletsel op in een speeltuin van Speelstad Oranje. Hierdoor heeft hij blijvend last van onder andere dubbelzien, geheugenproblemen en concentratiestoornissen. De aansprakelijkheid van Speelstad Oranje werd erkend, maar de hoogte van de schadevergoeding bleef jarenlang een punt van discussie.
Vaststellen van letselschade bij kinderen is complex
De aansprakelijke partij moet de benadeelde zoveel als mogelijk in de situatie brengen als waarin de benadeelde zou hebben verkeerd zonder ongeval. Om de schade vast te stellen moet een vergelijking worden gemaakt van de (hypothetische) situatie van de man zonder ongeval enerzijds en de situatie zoals deze is na het ongeval. Dat is in zijn algemeenheid complex omdat van veronderstellingen en aannames uitgegaan moet worden. Hoe zou het leven van de man zijn verlopen als hij geen ongeval had gehad? Deze vraag is slechts met hypotheses te beantwoorden. Een onzekerheid moet voor de schadebegroting ingevuld worden. De schade die vastgesteld moet worden bestaat niet alleen uit de al geleden schade, maar ook de schade die in de toekomst zal worden geleden ten gevolge van het ongeval. Ook dat leidt tot een onzekerheid die met een hypothese ingevuld moet worden: hoe zal de toekomst van de man zich ontwikkelen? En hoe zou de toekomst van de man eruit hebben gezien zonder ongeval? Deze onderwerpen kunnen veel discussie geven. Bij kinderen is dit des te complexer, omdat er nog nauwelijks referentiepunten zijn om de onzekerheden in te vullen. Welke opleiding zou het kind zijn gaan volgen? Wat voor werk zou het kind later zijn gaan doen? Bij een volwassene van bijvoorbeeld midden 40 is al duidelijk welke opleiding is gevolgd en is er al een arbeidsverleden. Dat geeft (in enige mate) aanknopingspunten om de onzekere factoren in te vullen. Deze referentiekaders ontbreken bij kleine kinderen.
Deze zaak toont ook een veelvoorkomend spanningsveld in letselschadezaken. Aan de ene kant wil de benadeelde niet jarenlang belast worden met onderzoeken door deskundigen en niet steeds maar weer geconfronteerd worden met de gevolgen van zijn beperkingen; aan de andere kant dient een zorgvuldige begroting van de schade gemaakt te worden die zoveel mogelijk recht doet aan de werkelijkheid.
De man in deze zaak heeft vier belastende medische onderzoeken ondergaan. Een verzekeringsarts heeft onderzoek gedaan naar wat de medische beperkingen van de man zijn (nu en in de toekomst). Een arbeidsdeskundige heeft onderzoek gedaan naar wat (on)mogelijkheden van de man zijn in de arbeidsmarkt (nu en in de toekomst). Deze onderzoeken heeft de man in onderling overleg met de aansprakelijke verzekeraar ondergaan, zodat op basis van deze onderzoeken uitgangspunten konden worden geformuleerd om een berekening van de schade te maken (zoals de mate van arbeidsongeschiktheid). Na de rapporten van de deskundigen is door partijen gezamenlijk een rekenkundig de opdracht verstrekt om het verlies van arbeidsvermogen te berekenen. De rekenkundige kwam op een zeer aanzienlijk bedrag uit (meer dan twee miljoen euro).
De verzekeraar stelde zich op het standpunt dat nog gewacht moet worden met het begroten van de schade. De benadeelde was ten tijde van de uitspraak 25. Hij zou zijn opleiding gaan voltooien. Daarna zou duidelijker kunnen worden hoe hij zich zou gaan ontwikkelen op de arbeidsmarkt. Er zouden diverse onzekerheden beter ingevuld kunnen worden. De benadeelde betoogde dat hij de belastende onderzoeken heeft ondergaan juist om de schade (nu) te kunnen vaststellen en dat geen pas geeft dat de verzekeraar een voor haar onwelgevallig rapport terzijde zou kunnen schuiven om onzekerheden nader in te vullen. Bovendien zouden onzekerheden blijven bestaan, omdat ook als later opnieuw gerekend moet worden nog steeds van hypothetische situaties moet worden uitgegaan.
De uitspraak
De rechtbank stelde de benadeelde in het gelijk en volgde diens standpunt. De verzekeraar is gebonden aan de rapporten die in gezamenlijke opdracht zijn opgesteld. Het argument van de verzekeraar dat (toch) nog gewacht moest worden met de begroting van de schade, omdat naarmate langer gewacht wordt de onzekerheden beter kunnen worden ingevuld, is door de rechtbank verworpen. Onzekerheden in de berekening blijven bestaan, terwijl tussen partijen juist was afgesproken dat met de verrichte onderzoeken de schade (inclusief haar onzekerheden) begroot zou worden.
Een letselschadezaak heeft nog veel meer aspecten en moeilijkheden dan de hiervoor genoemde. Het betrof hier een deelgeschil, waarin enkel de schadepost verlies van arbeidsvermogen was voorgelegd. Ook ten aanzien van alleen die schadepost speelden al meer aspecten in de uitspraak dan hiervoor besproken.
Conclusie
Deze uitspraak is een voorbeeld dat het verkrijgen van een volledige schadevergoeding na een letsel vaak een langdurig proces is. Zeker bij jonge slachtoffers is het complex om vast te stellen hoe diens leven zou zijn verlopen zonder ongeval. Daarnaast is complex om een goede inschatting te maken van hoe de toekomst zich zal ontwikkelen in de situatie met ongeval en hoe de toekomst zou zijn geweest zonder ongeval. Het is belangrijk om je goed te laten bijstaan door een ervaren letselschadeadvocaat. Een letselschadeadvocaat kan u helpen bij het het (doen) vaststellen van een zorgvuldige schadebegroting.
Heeft u ook letselschade opgelopen? Neem dan vrijblijvend contact met MCJ Advocatuur op voor een vrijblijvend advies aan huis.